Από τον Gaudí στον Dalí

Της Βίκυς Βασιλάτου

ΒookPress

Τα πρώτα μου ταξίδια στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, τη Βαρκελώνη, τα έκανα μέσα από τις σελίδες μυθιστορημάτων του Eduardo Mendoza και του Carlos Ruiz Zafón. Μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, αλλά -όση φαντασία κι αν διαθέτεις- αν δεν την επισκεφτείς, δεν χαθείς στα γοτθικά στενάκια της, δεν πιεις ένα καφέ κάτω από τα φοινικόδεντρα της πλατείας Reial ή στη Barceloneta, δεν περπατήσεις τη Rambla, δεν ψωνίσεις φρούτα, λαχανικά και ψαρικά στη La Boqueria, αν δεν δεν δεν, πώς περιμένεις να απομνημονεύσεις εικόνες ομορφότερες κι από αυτές που διάβασες;

Εκθαμβώθηκα από τα χρώματα και τη ζωντάνια της πόλης, την αρμονική συνύπαρξη παλιάς και μοντέρνας αρχιτεκτονικής, τo μουσείο του Pablo Picasso, το Palau de la Música Catalana του εξαιρετικού αρχιτέκτονα Liuís Domènech I Montaner, την Αψίδα του Θριάμβου που ήταν η πύλη της Διεθνούς Έκθεσης του 1888, το «μαγικό βουνό» Montjuïc που φιλοξενεί την Fundació Joan Miró, το Teatre Grec, τους πέτρινους χορευτές του παραδοσιακού καταλονικού χορού, sardana…

dalimuseum2-300Βέβαια όσο περισσότερο περπατάς στη Βαρκελώνη άλλο τόσο διαπιστώνεις ότι ο πρωταγωνιστής της καταλονικής σκηνής ακούει στο όνομα Antoni Gaudí. Η ιδιοφυία του σε καθηλώνει, σε ταξιδεύει σε άλλη γη κι άλλα μέρη.

Δεν ξέρεις αν έχεις βυθιστεί στο απέραντο γαλάζιο ή αν βρίσκεσαι στον αριθμό 43 της Passeig de Gràcia όπου έχεις επισκεφτεί την Casa Batlló (χτισμένη μεταξύ 1904-1907) με πρόσοψη και σκεπή που παραπέμπουν σε θαλάσσιο τέρας. Στον αριθμό 92 αυτή τη φορά, αναρωτιέσαι αν είσαι ένας απλός επισκέπτης της μουσειακής πλέον La Pedrera (1906-1912) ή κάτοχος της μηχανής του χρόνου κι έχεις γυρίσει έναν αιώνα πίσω ως φιλοξενούμενος της ιδιοκτήτριας οικογένειας Milà.

Όσο για τη Sagrada Família, η εκκλησία που έχτιζε ο Gaudí επί 42 συναπτά έτη (1884-1926) αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, για να είμαι ειλικρινής δεν μ’ εντυπωσίασε όσο φαντάζομαι ότι θα το έκανε αν την είχε τελειοποιήσει ο ίδιος. Έχουν επέμβει στο όραμά του σε τέτοιο βαθμό που τελικά αντικρίζεις μια χαοτική εικόνα, που φημολογείται ότι θα ολοκληρωθεί σε μια δεκαπενταετία.

Μπορεί να έμεινε ανολοκλήρωτο και το Park Güell (1900-1914), τι να πει όμως κανείς για την πόλη-κήπο των 20 εκταρίων; Εκεί τουλάχιστον θαύμασα μέχρι τελικής πτώσης το μεγαλείο αυτού του μυαλού.

Αν κάποιος δεν έχει αρκετό χρόνο στη διάθεσή του, η επίσκεψη αυτού του μέρους αρκεί για να πάρει όχι απλά μια γεύση αλλά να χορτάσει την τέχνη του αρχιτέκτονα. Τι να πρωτοπείς; Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις την περιήγησή σου; Τα λόγια μοιάζουν περιττά.

Μια εικόνα του παραμυθένιου πάρκου ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις θαυμασμού και δέους μπροστά στην καλλιτεχνία του Gaudí.

Όπου κι αν κοιτάξεις, αντικρίζεις χρώματα που θαρρείς αναδίδουν αρώματα. Όπως κι αν σταθεί το βλέμμα σου, ορθώνονται κομψοτεχνήματα σπάνιας κι επιβλητικής ομορφιάς…

H συνεχεια στον ιστοτοπο του BookPress

Ετικέτες: BookPress Βικυ Βασιλατου, Eduardo Mendoza, Από τον Gaudí στον Dalí