Mια παράσταση στην οποία χαμένοι και κερδισμένοι βγαίνουν… χαμένοι

Ο «ΤΟΚΟΣ» του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή

Της ΣΤΕΛΛΑΣ ΧΑΡΑΜΗ [@]→{scharami@e-typos.gr}

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ →πολιτισμός/  θέατρο

«Οι κερδισμένοι της υπόθεσης βγαίνουν χαμένοι και οι χαμένοι, πιο χαμένοι». Σε μια εποχή, που διαπραγματευόμαστε την έννοια του κέρδους μόνο κατά την οικονομική της υπόσταση, ο «ποιητής» του θεάτρου Δημήτρης Δημητριάδης έχει άλλα να πει. Το τελευταίο του έργο, «Τόκος», υπό την σκηνοθετική ματιά του Λευτέρη Βογιατζή, διαπραγματεύεται την ζωή των χρεοκοπημένων γενεών που ζουν και θα ζουν δίπλα μας.

Δύο ημέρες πριν την μεγάλη πρεμιέρα της παράστασης στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών – τα εισιτήρια της οποίας έχουν κιόλας εξαντληθεί – ένας εκ των πρωταγωνιστών της, ο Γιώργος Γάλλος εξηγεί. «Είναι ο τόκος όλων όσων χρωστάμε – και που φυσικά καμία σχέση δεν έχουν με οικονομική χρέη. Είναι όλα όσα αρπάξαμε εις βάρος κάποιου άλλου και που ποτέ δεν είχαμε σκοπό να αποπληρώσουμε. Κέρδη που δημιούργησαν ένα χρέος, για το οποίο αργά ή γρήγορα θα πρέπει να δώσουμε λόγο».

Η πλασματική ευημερία του Δημητριάδη έρχεται μέσα από την γέννηση των παιδιών. Το παιδί λειτουργεί ως το σύμβολο (δήθεν) πλούτου και ανάπτυξης. Οι ήρωες αυτής της νεοελληνικής ηθογραφίας είναι τέσσερις γυναίκες και τέσσερις άνδρες που γιορτάζουν την γέννηση ενός μωρού και τα γενέθλια της μητέρας του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δημητριάδης ασχολείται στα κείμενά του με την έννοια της γονιμότητας. Εδώ όμως, «υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ του ρεαλιστικού και μεταφυσικού τοκετού.

Στην πρώτη περίπτωση βλέπουμε ήρωες που είναι γόνιμοι και άλλους που είναι ανίκανοι να τεκνοποιήσουν, αλλά όταν τελικά γεννιέται ένα παιδί, θυσιάζεται στην ανικανότητά τους να το υποδεχτούν. Ο μεταφυσικός τοκετός τώρα, είναι αυτός που πέφτει από τον ουρανό στα κεφάλια των ανθρώπων είτε ως τιμωρία, μοίρα και Θεία Δίκη είτε ως αυτοκαταστροφή» συνεχίζει ο Γιώργος Γάλλος.

Hρωας του και πατέρας του παιδιού που έρχεται στον κόσμο, είναι ο Πετρής. Μεγαλωμένος σε ίδρυμα, χωμένος από την εφηβεία του σε «βαθιά» νερά βρήκε τον τρόπο να αναδυθεί στην επιφάνεια και να νοικοκυρευτεί. Τώρα πια, ζει καμουφλαρισμένος πίσω από τον ρόλο ενός οικογενειάρχη, αλλά οι «σωτήρες» του δεν παύουν να τον καταδιώκουν, ζητώντας του να τους ξεπληρώσει. Και δεν είναι ο μόνος.

Όλα τα πρόσωπα του «Τόκου» χρωστάνε, οδηγώντας την ζωή τους σε ένα αδιέξοδο που δυσκολεύονται να ομολογήσουν· «κρύβοντας το σαθρό παρελθόν και παρόν τους πίσω από ένα επίμονο χαμόγελο».

Η αλληγορία του Δημητριάδη απεικονίζει μια κοινωνία σήψης και διαφθοράς, που δεν είναι άλλη από την δική μας. Ο Λευτέρης Βογιατζής, όπως σημειώνει ο Γιώργος Γάλλος, δημιούργησε με μεγάλη επιμονή έναν ιδιαίτερο κόσμο για να ζήσουν αυτές οι φιγούρες – οι τόσο γνώριμες και οικείες.

«Είναι πραγματικά πρόσωπα αλλά το σκηνικό σύστημα στο οποίο κινούνται και οι κώδικες επικοινωνίας τους δεν είναι ρεαλιστικοί. Πατάνε μεν, στην πραγματικότητα αλλά την ίδια ώρα αποτελούν και σύμβολα. Κάποιες φορές μοιάζουν με φουσκωμένα μπαλόνια που απελευθερώνουν τον αέρα από το στενό στόμιο κι άλλες φορές μοιάζουν με εκρήξεις που προκαλούν χειμάρρους».

Στην πρώτη του συνεργασία με τον ακάματο εργάτη Λευτέρη Βογιατζή, ο Γάλλος αισθάνεται πλουσιότερος. «Η συνεργασία με τον Λευτέρη έχει απ’ όλα. Εντάσεις, κούραση, τσακωμούς, απογοήτευση και αποκαλύψεις που σε κάνουν να παίρνεις μια γεύση για την ουσία του θεάτρου. Τώρα που τελειώνουν οι πρόβες, νιώθω ακριβώς όπως όταν βγαίνει κανείς από μια έντονη σχέση».

Ιnfo

Πειραιώς 260, Χώρος Δ’

Σκηνοθεσία Λ. Βογιατζής

Παίζουν Γ. Γάλλος, Π. Δεντάκης, Δ. Ήμελλος, Αλ. Καλτσίκη, Λ. Μιχαλοπούλου, Γ. Νταλιάνης, Αγγ. Παπαθεμελή, Ρ. Πιττακή.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων Δευτέρα 12/7 – Πέμπτη 15/7, 21.00

Τιμές εισιτηρίων 20-25 ευρώ, 15 ευρώ (φοιτ.)

Ετικέτες: στελλα χαραμη θεατρο, Λευτερης Βογιατζης, γιωργος γαλλος φεστιβαλ αθηνων, Mια παράσταση στην οποία χαμένοι και κερδισμένοι βγαίνουν... χαμένοι