Η Δημοκρατική Αριστερά…

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

→ ΕΘΝΟΣ→ σχόλιο

Η μεγάλη οικονομική κρίση έφερε «αμφισβήτηση» του πολιτικού μας συστήματος, ενώ παράλληλα οι κοινωνικές ανακατατάξεις αμφισβητούν ευθέως το μεταπολιτευτικό κομματικό μας σύστημα. Ρευστοποιείται ο μεσαίος κοινωνικός χώρος και εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ίδιος μ’ αυτόν που «στήριξε» τις ισορροπίες (πολιτικές και κομματικές) της μεταπολίτευσης.Ενώ η ένταση της οικονομικής κρίσης αποδυναμώνει τις «πολυσυλλεκτικότητες» των κομμάτων εξουσίας και τις «ανόμοιες» πολυτασικότητες των μικροτέρων (ΣΥΡΙΖΑ).

Σ’ αυτό το πλαίσιο, εμφανίζονται ήδη οι πρώτοι «τριγμοί», οι πρώτες ανακατατάξεις και τα πρώτα «ρήγματα» στο «κομματικό σύστημα». Η επιτυχής ή όχι έκβαση αυτών των εγχειρημάτων είναι πολιτικό ζητούμενο.

Ομως, η εμφάνιση πλέον τέτοιων «διαβημάτων» δεν είναι «αυθαίρετη κατασκευή», αλλά «ώριμο τέκνο» μιας νέας εποχής που «υποχρεωτικά» ανατέλλει.

Και αφορά όλους τους «πολιτικούς χώρους» -και όχι μόνο- καθώς οδηγεί και σε διαμόρφωση «νεωτερικών» καταστάσεων για τα δικά μας δεδομένα…

Προϊόν τέτοιων βαθύτερων διεργασιών είναι η εμφάνιση του πρώτου νέου σχήματος, της «Δημοκρατικής Αριστεράς». Παρότι το «Ανανεωτικό Ρεύμα», «παιδί» του ΚΚΕ εσωτ. και της ΕΔΑ, υπήρχε πάντα, με διάφορες μορφές και σχήματα, το «διάβημα» της αυτοτελούς ύπαρξής του, στην παρούσα πολιτική συγκυρία και κοινωνική ανασύνταξη, του δίνει άλλου τύπου δυναμική από εκείνη της προηγούμενης περιόδου.

Στην πραγματικότητα, είναι μια «καινούργια κατάσταση» (ας πούμε… τομή μέσα στη συνέχεια), η έκβαση της οποίας θα εξαρτηθεί από τους πολιτικούς χειρισμούς που θα κάνει τώρα και όχι από την «ιστορική της δέσμευση».

Αραγε, υπάρχει ζωτικός πολιτικός χώρος για τη «Δημοκρατική Αριστερά»; Ηδη, η σταδιακή μετατόπιση του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ σε μια «μη προγραμματική» αντιπολίτευση, με έντονα αντιευρωπαϊκά στοιχεία, και η υιοθέτηση πρακτικών -χωρίς περίσκεψη- που άλλοτε «θωπεύουν» φαινόμενα βίας και άλλοτε φλερτάρουν με λογικές πλήρους απόρριψης (αντισυστημικές), δημιουργεί «κενό» στον Αριστερό χώρο.

Δημιουργεί προϋποθέσεις για μια προγραμματική, ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική και οικολογική Αριστερά, που λειτουργεί ενοποιητικά και επιδιώκει συγκλίσεις και συνεργασίες όταν και όπου είναι δυνατές. Που, εντέλει, παρεμβαίνει πολιτικά.

Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ, λόγω της κυβερνητικής διαχείρισης, σε στιγμές μείζονος κρίσης, στον βαθμό που είναι εγκλωβισμένο στο «αναγκαίο» των επιλογών του και όχι στο «πρέπον» σύμφωνα με την ταυτότητά του, δημιουργεί στον χώρο του «αριστερό κενό».

Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι «χωροταξικό» ή «πολιτικής γεωγραφίας» και καθόλου «στατικό». «Χώρος» για τη «Δημοκρατική Αριστερά» υπάρχει. Το «κενό» δεν είναι κατασκευασμένο. Το εάν όμως θα καταφέρει να το εκφράσει, είναι πολιτικό ζητούμενο και όχι δεδομένο και βέβαια εξαρτάται και από πολλούς άλλους παράγοντες…

Ετικέτες: πανος παναγιωτου εθνος συριζα, Η Δημοκρατική Αριστερά...